آلزایمر به سراغم نمیآید
این روزها تنها چاره تو را نداشتن
مردن است....
فهیمه صفاریه
من زخم های بی نظیری به تن دارم
اما تو بهترینشان بودی
عمیق ترینشان
عزیزترینشان!
بعد از تو آدم ها
تنها خراش های کوچکی بودند بر پوستم
که هیچ کدامشان
به پای تو نرسیدند
به قلبم نرسیدند .
حادثه اتفاق افتاد
عاشق شدی
به لبخند دیگری....
چشمانم را می بندم
این نیز بگذرد !
فهیمه صفاریه
پی نوشت:
عاشقم که شوی
دو بال عشق به من هدیه داده ای
که تمامی جهان عشق را پرواز میکنم
لطفا خسیس نباش...
گم کرده ام خودم را
در میان هیاهوی بی تو بودن
کمی از رویاهایم فاصله بگیر
دلم یک آغوش خوشبختی می خواهد ...
فهیمه صفاریه
پی نوشت :
فراموش کردن تو هنر می خواهد
و من
بی هنر ترین انسان عالمم...
تو برای من تعریف زندگی بودی
من برای تو...
یک نردبان بلند!
گاهی ارتفاع پست ترین جای زمین است.
جایی که تو ایستاده ای...
فهیمه صفاریه
پی نوشت :
چه سیزده باشدچه یک روز دیگر
وقتی سهم من از تمام این روزها
نبودنت باشد
نحس است این روزها...
بهار یک نقطه دارد
نقطه آغاز بهار زندگیتان بی انتها باد...
تحویل میکنم
عشق را
به نام تو...
و هفت سینی می چینم
که سبزی حضور تورا
به همگان بنمایاند.
نزدیک تر بیا
و این سیب سرخ را از دستم بگیر
ماهی کوچک دلم
دچار عشق تو شده است...
فهیمه صفاریه
پی نوشت :
سین من یکسیت
تنها ساعتی که نبودنت را ثانیه به ثانیه به رخم می کشد...
دست در دست او
صحنه می رقصد
در مقابل چشمانم !
لبخند می زنی
سست می شوم
او را در آغوش می گیری
نفسم به شماره می افتد
تو
او
من
...
بلندتر بخوانید :
بردی از یادم
دادی بر بادم
با یادت شادم
دل به تو دادم
در دام افتادم....
فهیمه صفاریه
پی نوشت :
هیچ پی نوشتی ندارد...
تو صبوری کن
به لحن کلام من ...
رویاهایم را دوست دارم
همانند تواند
زیبا و رفتنی...
فهیمه صفاریه
پی نوشت :
خسته ام
نه اینکه کوه کنده باشم
نه....
دل کنده ام !
این روزها بیشتر دلم هوایت را می کند
وقتی آغوش چشمانی را می بینم
که به سویم گشوده می شوند
ولی تو نیستی...
فهیمه صفاریه
پی نوشت :
سکوت...
پاسخ من است
به عشق های امروزی
دلم می خواست
مانند ایرانیان باستان
در سپندارمذگان این سال
تو را
مرد زندگیم
بنامم.....
فهیمه صفاریه
پی نوشت:
سپندارمذگان
روز عشق ایرانیان باستان
مبارک باد.
تو از جنس کدامين نور بودی ستاره من